Eva H.

28.11.2007 | 20:36

Miltisbrandshverfið....hverfið mitt.

Ég er svo lánsöm að búa í Garðabæ, eða það hélt ég.

Eins og alþjóð veit að þá voru grafnar miltisbrandssýktar beljur á landi bónda eins, hér í Gbæ., fyrir einhverjum tugum ára síðan. Crying Eins og flestir vita líka getur þessi veira lifað í 200 ár þó að grafin sé. Þegar ákveðið var fyrir rúmum 2 árum síðan að úthluta skildi á þessum eina græna blett á þessu svæði fóru af stað miklar umræður. Td. vegna þessara hræa, því enginn vissi í raun hvar þessar sýktu beljur voru lagðar til hinstu hvílu, svo þar fyrir utan að taka þetta svæði sem að gæti verið hið fínasta útivistarsvæði undir íbúðarhverfi.

En hvað um það úthlutaðar voru litlar lóðir á fáránlegu verði og og nú er byrjað að grafa, valta og steypa. Svo um daginn fundust beljurnar umræmdu. Ekki einum einasta kjafti í nágrenninu var tilkynnt um fundinn, heldur komumst við nágrannarnir að þessum atburði einungis í fréttum. Hefði mér nú fundist sjálfsagt að fá að vita þegar að þetta kom í ljós.

Manni varð svolítið hverft við að frétta af þessu. Maður bjóst nú svosem alveg við því að þetta mundi gerast en ég hélt að maður fengi nú líka að vita af því þegar að það gerðist, en nei ekki eitt einasta orð frá yfirvöldum. Vindáttin þennan dag kom beint frá þessu svæði og yfir í áttina þar sem að ég bý. Ýmsar hugsanir flugu í gegum hugann og þar á meðal sú hvort að ég þyrfti nú að fara og fjárfesta mér í súrefnisgrímu!!! Ninja

Er það einhver vitleysa í mér eða eru það ekki réttindi mín að hafa verið látin vita af þessu á einhvern annan hátt heldur en bara í fjölmiðlum löngu eftir fundinn á kúnum? Hefði td. ekki verið viðeigandi að setja smá snefil inn um bréfalúguna mína sem að mundi bíða eftir mér þegar ég kæmi heim úr vinnu?

Flokkur: Bloggar | Breytt s.d. kl. 21:50 | Facebook